तू आल्यावर घराला घरपण आले
पहिल्यांदा घराला सोळा खांब लावले|
आता खांब गेले, घर एकखांबी झाले|
तू आल्यावर घराला घरपण आले||१||
आधी भाऊबीजेला भेटायची बहीण|
आता पोस्टाने करदोटा धाडी बहीण|
तू आल्यावर घराला घरपण आले||२||
पहिले भाऊ घरी चौकशी करायचे|
आता कधी फोनवर हाय म्हणायचे|
तू आल्यावर घराला घरपण आले||३||
आधी आईला दोन दिसं जास्त व्हायचे|
आता आठ दिवसांला नाही भेटायचे|
तू आल्यावर घराला घरपण आले||४||
पहिले रोज पाव्हणे घरी असायचे|
आता मात्र काळं मांजराला भेटायचे|
तू आल्यावर घराला घरपण आले||५||
आधी घरी दारी असे मित्रांचा वावर|
ती येईल म्हणती, आवरा लवकर |
तू आल्यावर घराला घरपण आले||६||
आधी शेजारी कायम बसे अंगणात|
आता फक्त काळं कुत्रं बसतं दारात|
तू आल्यावर घराला घरपण आले||७||
घर असावे छान, नको नुसत्या भिंती|
घरी हवी माणूसकी, त्याला नको क्षती|
तू आल्यावर घराला घरपण आले||८||
(विडंबन कविता)
वाळू रघुनाथ आहेर , नाशिक
